Tim Cook heeft er in de afgelopen jaren al even aan mogen ruiken, maar vandaag is hij dan officieel CEO van Apple. Hiermee treedt hij in de voetsporen van een illuster gezelschap van CEO’s. Want wie waren eigenlijk CEO van Apple voordat Steve Jobs in 1997 terugkeerde bij Apple?

Michael Scott (1977 – 1981) De eerste CEO van Apple was niet Steve Jobs, ook niet Steve Wozniak, maar Michael Scott. Hij werd in 1977 naar Apple gehaald door Mike Markkula. Markkula had net 250.000 dollar geïnvesteerd in Apple en wilde in ruil daarvoor een betrouwbare CEO met ervaring in plaats van de jongen honden Jobs en Wozniak.

Het einde van Scott bij Apple ging niet over rozen. Begin 1981 ontsloeg hij persoonlijk 40 medewerkers met de mededeling: “I used to say that when being CEO at Apple wasn’t fun anymore, I’d quit. But now I’ve changed my mind — when it isn’t fun any more, I’ll fire people until it’s fun again.” Niet lang daarna werd hij ‘gepromoveerd’ tot Vice Chairman tot hij in de zomer van hetzelfde jaar werd opgevolg door de persoon die hem aannam: Mike Markkula.

Mike Markkula (1981 – 1983) Mike Markkula nam het stokje dus noodgedwongen over van Michael Scott. Als ’employee #3′ was hij voor een derde eigenaar van Apple. Wozniak noemde Markkula belangrijker voor Apple dan hijzelf. Hij zorgde namelijk voor de belangrijk eerste investering, zorgde dat Apple een bedrijf werd met een CEO, medewerkers en een payroll.

John Sculley (1983 – 1993) John Sculley werd naar Apple gelokt door Steve Jobs. Sculley was op dat moment CEO bij Pepsi-Cola. “Do you want to sell sugar water for the rest of your life or come with me and change the world?” Dat was de vraag die Steve Jobs hem stelde. Sculley accepteerde de baan en ging aan de slag. Al in 1985 kwam daar echter de clash met Steve Jobs. Steve Jobs was de losbol die alles op gevoel deed en Sculley hield van strikte regels en bedrijfsvoering. De Board of Directors koos uiteindelijk voor Sculley en Steve Jobs kon vertrekken.

Onder Sculley werd het portfolio van Apple computers enorm uitgebreid. Dit had tot gevolg dat de identiteit van Apple in het gedrang kwam, de kosten van de productie van alle veschillende soorten Macs de pan uitrees en Sculley na 10 jaar zijn biezen kon pakken.

Michael Spindler (1993 – 1996) Michael Spindler was op dat moment Chief Operating Officer en nam de rol van Sculley over. Spindler was een vriendje van Mike Markkula en werkte derhalve al bij Apple sinds 1980. In deze periode van enorme groei moest Spindler Apple in Europa op de kaart zetten. Dit deed hij eerst in een klein kantoortje in Brussel, later in Parijs. Het verhaal gaat dat Spindler een half jaar geen salaris kreeg omdat ze in Cupertino niet wisten hoe ze geld moesten overmaken naar België. Het is goed gekomen en Spindler steeg in populariteit.

Als CEO was hij verantwoordelijk voor de transitie naar PowerPC. Hij was helaas ook verantwoordelijk voor de flop die de Newton was. Het ging midden jaren negentig niet goed met Apple en 2500 banen gingen verloren. In zijn periode werd naarstig gezocht naar overnamekandidaten voor Apple. Die werd niet gevonden en in 1996 werd Spindler gedumpt door zijn eigen vriend uit het verleden: Mike Markkula.

Gil Amelio (1996 – 1997) Gil Amelio zat op dat moment in de board of directors van Apple en werd gepromoveerd tot CEO. Het bleef echter slecht gaan. Werknemers werden ontslagen, overal werd op beknibbeld. De overname van Apple door IBM of SUN leek onafwendbaar, maar Amelio hield iedereen buiten de deur.

Gelijktijdig was daar het probleem van het OS van Apple. Er liepen verschillende geheime projecten voor de opvolger van OS 7. Uiteindelijk werd er buiten de deur gekeken. BeOS was de eerste kandidaat. Opgericht door ex Apple werknemer Jean-Louis Gassée. Hij wilde 400 miljoen dollar voor zijn OS, Apple bood niet meer dan 200 miljoen. Uiteindelijk werd NeXT opgekocht, waarmee de terugkeer van Steve Jobs een feit werd.