Als je maar lang genoeg met Apple computers werkt, komen er vanzelf sentimentele gevoelens opborrelen bij het zien of horen van een oude Mac. Zo kan ik bijvoorbeeld nog altijd genieten van het geluid dat het toetsenbord van de Macintosh Plus uit 1986 maakte. Elke toets moest behoorlijk hard ingedrukt worden en veerde met een prachtig ‘ploink’-geluid weer terug. Ja ja, typen was toen nog hard werk!

Eigenlijk is er sinds de beginjaren van het Mac-toetsenbord weinig veranderd aan de techniek. De toetsen zijn platter geworden, de behuizing dunner maar het systeem onder de toetsen is nog identiek aan dat van de eerste Apple computers. Bij de meeste toetsenborden zit onder iedere toets een schaarmechanisme met een veer die de toets terugduwt. Door een knop in te drukken duw je de veer en de ‘schaar’ naar beneden en wordt er een verbinding gemaakt.

Inmiddels vindt Apple het blijkbaar tijd om deze ietwat ouderwetse techniek ten grave te dragen. In een patent-aanvraag heeft het bedrijf een aantal nieuwe technieken beschreven waarbij het indrukken van een toets nog net zo voelt als nu, maar waarbij het totale toetsenbord minder ruimte in beslag neemt.

De aanvraag beschrijft een aantal methodes waarbij er een soort hefboom onder de toetsen zit in plaats van een schaarvormig en een veer. Door een toets in te drukken maakt de hefboom contact met een onderdeel en wordt de aanslag doorgegeven aan de computer. Het grote voordeel van deze methode is dat er minder ruimte onder de toetsen nodig is én dat toetsen minder diep ingedrukt hoeven te worden.

Het grote voordeel van de nieuwe techniek is dat toetsenborden nóg dunner kunnen worden. Door de hefboomtechniek te gebruiken denkt Apple tussen 1,3 en 1,8 millimeter te kunnen besparen. Nu klinkt dat niet als veel, maar in deze tijd van flinterdunne MacBook Air’s telt elke millimeter. Dat was vroeger wel anders…