In september introduceerde Apple iTunes 9. Nieuw was iTunes LP, dat een aantal muziekalbums verrijkt met extra’s als songteksten, wetenswaardigheden over de artiest, video’s en foto’s.

Een half jaar later zijn er niet meer dan 29 LP’s in de iTunes Store te vinden. Is het een flop? Verkoopcijfers zijn er niet, maar volgens anonieme bronnen uit de muziekwereld is de impact van iTunes LP minimaal geweest.

Dat er nog maar zo weinig LP’s verschenen zijn, kan mogelijk verklaard worden door de hoge kosten die ermee gemoeid zijn. Naar verluidt zouden de eerste exemplaren, die deels door Apple werden betaald, zo’n $60.000 per stuk hebben gekost. En dat vormt een hoge drempel, al wordt de investering deels goedgemaakt door de extra promotie binnen iTunes.

Op aandringen van onafhankelijke labels met minder diepe buidels werd een developers kit in het leven geroepen om zelf een iTunes LP in elkaar te knutselen. Voor de grote labels die een hoge kwaliteit nastreven zal dit echter minder interessant zijn. Ook zou de reactie van consumenten lauw zijn. Een album voorzien van LP is veelal hoger geprijsd dan zonder. Consumenten zouden deze hogere prijs er simpelweg niet voor over hebben. iTunes LP biedt leuke extra’s, maar na één keer kijken heb je het wel gezien.

Bovendien komt een LP op het computerscherm niet echt tot zijn recht. Verwacht werd dat Apple de iPad zou aangrijpen om de LP’s een nieuw impuls te geven, maar tijdens de lancering is er met geen woord over gerept.

Volgens de eerder aangehaalde bronnen zou iTunes LP niet Apple’s idee zijn geweest, maar deel uitgemaakt hebben van de onderhandelingen met de muziekindustrie die ons ook DRM-vrije muziek brachten en variabele prijzen in de iTunes Store.

Vóór het mp3-tijdperk verdienden de muziekmaatschappijen flink aan de verkoop van hele albums aan consumenten die vaak slechts interesse hadden in één of twee nummers die erop stonden. In iTunes zijn alle nummers van een album los te koop. Met iTunes LP probeert de industrie de verkoop van hele albums te stimuleren.

Overigens hebben niet alleen labels, maar ook bands als Pink Floyd bezwaar tegen het ‘in stukken hakken’ van hun albums. Vooral als deze vol staat met nummers die op elkaar aansluiten en als één geheel geluisterd moeten worden.