Er is al veel geschreven over het aanstaande iPhone OS 3.0, er staat ons dan ook veel moois te wachten. Hoe zit het met de langverwachte push notificaties, heeft Apple hier het onderste uit de kan weten te halen? En wat zijn de voor- en nadelen van de in-app aankopen, waarme je in een iPhone-programma extra content kunt kopen?

Zoals we in het voorgaande artikel konden lezen, heeft Apple de volgende versie van het iPhone OS volgestopt met nieuwe functionaliteiten voor ontwikkelaars, die hiermee hun apps nog meer mogelijkheden kunnen geven. Nadat we ons hebben verdiept in de reeks nieuwe accesoires die we kunnen verwachten voor de iPhone, bekijken we dit keer hoe een ontwikkelaar gebruik kan maken van push notificatie diensten, en in-app aankopen.

Push notificatie diensten

Ja Apple, we snappen het. Push notificaties via een speciale Apple-server zijn het beste alternatief voor het daadwerkelijk draaien van programma’s in de achtergrond, want dat laatste vergt te veel van de batterijduur en vertraagt de algehele performance van de telefoon. Ik geloof daadwerkelijk dat dit niet slechts marketing-speak is, maar het resultaat van het gebruiken van het gezonde verstand van de jongens in Cupertino. Maar we begrijpen allemaal dat dit een punt is waarop we een PR-oorlogje zullen moeten uitvechten met gebruikers van een Android of Palm Pre telefoon wanneer zijn ons hun multi-taskende achtergrond-applicaties laten zien (terwijl ze hun telefoon opladen in het stopcontact, uiteraard).

Op een enkele applicatie na die daadwerkelijk in de achtergrond moet kunnen draaien op de telefoon zelf (zoals een GPS-tracker die mijn locaties vastlegt terwijl ik andere dingen doe met het toestel), denk ik dat we tevreden kunnen zijn met de oplossing van Apple. Het voegt zondermeer veel functionaliteit toe aan de telefoon en een groot aantal van de programma’s.

Ik denk echter dat wanneer deze push notificatie diensten door veel programmeurs worden ingebouwd in hun applicaties, deze populariteit ook de zwakste schakel is van het systeem. Op dit moment is zo’n push-bericht een simpel blauw gekleurd pop-up venster (dezelfde die we kennen van SMS), met een regel tekst en een knop om het bericht te sluiten of het bijbehorende programma te openen. Er kan maar één bericht tegelijkertijd op het scherm verschijnen, je moet het wegklikken of het programma openen voordat je verder kunt gaan waarmee je bezig was, of voordat je het volgende bericht dat in de wachtrij staat kunt ontvangen.

Wat gebeurt er als je een SMS-bericht ontvangt, je chat-maatjes je aanspreken, je verkeersprogramma je wijst op een vertraagde trein, je een Twitter-mention ontvangt, de uitslag van je favoriete sportclub binnenkomt, enzovoort? Er is geen uniforme lijstweergave voor berichtjes (zoals die er wel lijkt ze zijn op de aanstaande Palm Pre), er zijn alleen maar continu opspringende venstertjes. Vervelender nog: al deze berichtjes zien er hetzelfde uit, want in de huidige beta-versie zie je bijvoorbeeld niet het bijbehordende icoontje van het programma in het berichtenvenstertje (wat niet het hele probleem zou oplossen, maar waarmee je in elk geval snel een visuele hint krijgt over het soort bericht dat is binnengekomen). Tot mijn verbazing heeft Apple gezegd dat notificaties wel een eigen geluidje kunnen laten horen. Waarom deze identificatie van de app beperken tot een puur auditieve mededeling, en er geen visueel gedeelte aan toe voegen?

Het kan zijn dat Apple nu alleen nog maar het onderliggende framework in gebruik heeft genomen, zodat ontwikkelaars kunnen beginnen met het opnemen van deze dienst in hun programma’s. Het is heel goed mogelijk dat Apple op een later tijdstip een mooiere, duidelijkere en gebruiksvriendelijkere laag toevoegt aan dit framework. Misschien gebeurt dat op het moment dat 3.0 verschijnt (we hebben tenslotte nog een paar weken), misschien in een latere update voor het OS. Het is tenslotte niet nodig om je concurrenten té vroeg van alles op de hoogte te brengen.

In-app aankopen

Er valt een boel te zeggen over de in-app aankopen (in-app purchases) die mogelijk worden voor onwikkelaars in de nieuwe software release. Mijn eerste reactie was die van een typische consument: “Dus nu weet ik niet van te voren hoe veel een applicatie of game mij uiteindelijk in totaal gaat kosten, terwijl voorheen de prijs van een app nooit omhoog kon gaan nadat ik deze had aangeschaft”. En inderdaad, het nieuwe systeem maakt de zaken er niet transparanter op voor eindgebruikers, iets wat in het bijzonder geldt voor het soort programma’s die geen extra aankoop vereiste in het verleden.

Maar al snel bedacht ik me hoeveel nieuwe typen programma’s mogelijk worden met deze nieuwe functionaliteit. Denk aan tijdschriften- of kranten-uitgevers, die nu slechts één enkel programma hoeven te maken waarin je de gewenste uitgaves op verzoek kunt downloaden. Sterker nog, Apple heeft zelfs abonnementen mogelijk gemaakt, zodat een gebruiker zich bijvoorbeeld kan abonneren op een maand lang de krant kunnen ontvangen. Het kan ook een voordeel zijn voor TV-stations en andere videoproducenten (die geen distributiedeal met Apple hebben in de iTunes Store, of waarbij deze content niet in alle landen beschikbaar is), die op deze manier hun premium programmering kunnen aanbieden, en hier op een eenvoudige manier geld mee kunnen verdienen.

Ik heb lang gedacht dat het elektronische boek of e-book het laatste ontbrekende onderdeel in Apple’s media aanbod in de iTunes Store was (die nu muziek, audioboeken, podcasts, TV-shows en films omvat). Ik verwachtte dat het een kwestie van tijd was voordat dit onderdeel aan de Store werd toegevoegd, en dat dat een van de redenen was waarom Apple het ontwikkelaars niet toestond om extra content te verkopen in hun iPhone apps. Ik zat er blijkbaar flink naast. Je kunt er gif op innemen dat Amazon bezig is met een update van de Kindle app (misschien wel gebaseerd op het recentelijk door Amazon gekochte programma Stanza), waarmee gebruikers niet allen hun e-books kunnen lezen, maar ze ook direct kunnen kopen op de iPhone. (En reken maar dat er over de standaard 70/30 verdeling tussen Apple en de ontwikkelaars in dit bijzondere geval in hoge kring wordt onderhandeld, het is immers een bijzondere functie die de iPhone nog meer appeal geeft – om nog maar niet te spreken over het uitbreiden van deze overeenkomst naar de mythische “Media Pad” die Apple volgens velen in ontwikkeling heeft.)

Het enige waarover ik me hoogst verbaasd heb bij de in-app aankopen, is de opmerking van Apple dat deze functionaliteit niet beschikbaar komt voor gratis programma’s. Apple’s verklaring: “Gratis programma’s blijven gratis”. Dit lijkt me een zoveelste prikkel die Apple ontwikkelaars wil geven om toch echt geld te vragen voor hun programma’s (omdat gratis programma’s Apple aleen maar geld kosten in de vorm van hosting en bandbreedte).

Zou dit namelijk geen uitgekiende mogelijkheid zijn om eindelijk verlost te raken van als die “Lite” versies van (voornamelijk) spelletjes, die nu ongeveer de helft van de 35.000 programma’s in de App Store lijken in te nemen? De mogelijkheid om een gratis beperkte “proef-versie” te downloaden, die dan geupgrade kan worden naar een volledig functionele betaalde versie, zal niet alleen leiden tot een veel hogere “conversion rate” (omdat de update dan immers een impulsieve actie van de gebruiker is in het spel wat hij op dat moment speelt), maar zou ook orde scheppen in de steeds groter wordende chaos in de App Store.